مقایسه نشانگان اختلالات روانی در رانندگان حوادث پرخطر با جمعیت عادی شهر تهران (۱۳۹۴)

مقدمه: این پژوهش با موضوع مقایسه نشانگان اختلالات روانی در رانندگان حوادث پرخطر با جمعیت عادی شهر تهران است. جامعه آماری این پژوهش، شامل رانندگانی است که مرتکب خلاف رانندگی شده اند. روش پس علی مقایسه ای بر روی تعداد 400 نفر از رانندگان متخلف مرد و 398 نفر از شهروندان عادی شهر تهران با استفاده از پرسشنامه میلون iii انجام شده است نتایج پژوهش با استفاده از نرم افزارspss 19  مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفته است. یافته ها: نتایج نشان می دهد در مقیاس های افسردگی (t-3/12)، اختلال شخصیت نمایشی            (t-11/9)، اختلال شخصیت ضداجتماعی (t-43/96)، اختلال شخصیت منفی گرایی (t-13/58)، اختلال اضطرابی (t-13/58)، مانیک (t-4/88) و اختلالات مواد (t-13/58) و الکل (t-10/92) بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود دارد (جدول شماره 2) و گروه رانندگان حوادث پرخطر دارای نشانگان اختلالات بیشتری نسبت به گروه عادی بودند؛ اما در سایر مقیاس های آزمون میلون شامل اختلالات شخصیت اسکیزوئید، دوری گزین، وابسته، خودشیفته، مرزی، دیگر آزار، وسواسی، خودآزار، اسکیزوتایپال و پارانویید و در اختلالات شبه جسمی، افسرده‎خویی، استرس پس‎از‎ ضربه، اختلال تفکر، افسردگی اساسی و اختلال هذیانی بین دو گروه تفاوت معنی داری به‎دست نیامده است. نتیجه گیری: با‎توجه‎به یافته های تحقیق پیشنهاد می گردد در هنگام معاینات اولیه رانندگان و به منظور پیشگیری و کاهش حوادث پرخطر از سوی رانندگان، روش های غربالگری سلامت روان به طور جامع و دقیق صورت پذیرد.